Andrzej Bukowski

Andrzej Bukowski nazywa się samoukiem, choć metaloplastyki uczył się od samych mistrzów. Józef Marduła, Kazimierz Gąsienica Makowski i Władysław Graca Gobera to „autorytety w świecie kowalstwa i spinkarstwa”, które Bukowski od najmłodszych lat odwiedzał i podglądał przy pracy. W swoim rzemiośle łączy tradycyjną metaloplastykę ze współczesnym wzornictwem. Z jednej strony wykorzystuje odziedziczone po swoich mistrzach stare wzory, matryce i elementy zdobnicze, z drugiej – czasami wykorzystuje nowoczesne programy do designu. Zdarza mu się też współpracować z projektantami, np. mody czy biżuterii. Bukowski przywiązuje dużą wagę do detali. Kluczem do sukcesu, jak mówi, „jest kwestia wykończenia”. W swoim asortymencie ma przede wszystkim spinki, klamry, przypinki, zapinki, „masę galanterii kobiecej”, elementy zdobnicze do torebek, instrumentów, okucia mebli, a nawet nart carvingowych i desek snowboardowych. Jego klienci to przede wszystkim koneserzy, miłośnicy, ale także przedsiębiorcy („krawcowe, ludzie, którzy się bawią w skórze i w meblarstwie”). Bukowski uważa, że jeżeli mu się coś nie podoba, to klientom też się nie będzie podobało. Zawsze daje coś od siebie. „To, co się robi ręcznie, ma swój efekt, swój oddźwięk i w sferze wizualnej i w sentymentalnej”.